10 Ekim 2010 Pazar

Sabit

Bazen davranışlarımın nedenini irdelemediğimin farkına varıyorum. Örneğin nerdeyse on senedir çok güzel tablolar satan bir dükkanı sık sık ziyeret edip  bir tek tablo almadan çıktığımı fark ettim. Bir gün olsun kendime sormamışım, almak istiyorsam neden almadan çıkıyorum on senedir? Resme olan büyük ilgime ve sevgime rağmen...

Bunu düşünürken bir tabloya ilişiyor gözlerim, cevabı o tablodaki kadının yüzünde görüyorum. Her sabah aynı burnu , aynı gözleri, aynı duvarda asılı görmek istemeyişimden, senelerce yüzünün her kıvrımını ezberlemek beni yoracağından.  Evet cevap bu. Hızla geçen zamanı o kadının yüzünde veya hiçbir manzarada görmeye hazır değilim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder