Babaannemi çok küçük yaşlarımdan beri çok az görüyordum, açıkçası nasıl biri olduğunu bile hatırlamıyordum. Çünkü biraz uzakta yaşıyor, senede belki bir kez görüyorumdur, o da birkaç saatliğine. Kolundan ameliyat olması nedeniyle 1-2 haftalığına bizim evde kalıyor. Şimdi onu yeni yeni tanıyorum, merakla inceliyorum her hareketini. Öğrendiğim en belirgin özelliği her duygu ve düşüncesini en az 10 cümleyle anlatıyor olması:)
Yemekler, börekler, pastalar yapıyorum ona, bu çok konuşan tatlı küçük lokuma. Yaşadığı her detayı anlatıyor bana, bilmemi istiyor sanki. Bıkmadan dinliyorum onu, ne de olsa yılların boşluğu var aramızda, konuşup, dinleyip doldurmamız gereken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder